Bazı konuları birbirine aniden bağlayacağım ve düğüm yapacağım için çok üzgünüm,
İnanmayacaksınız ama, olay tamamen SANATÇI – KÖPEK – ADAM!!!
Bazı insanlar için muazzam karmaşık bir denklemden bahsediyorum…
Biri olsa diğerini olamıyor, diğeri olsa mutlaka biri eksik kalıyor. Ne acı!
Bilenler hatırlayacaktır, rahmetli Sadri Alışık’ın “Sokak köpeklerine selam vermek adam olmaya çeyrek var demektir” tiradını.
Eğer kendimizi yapayalnız hissediyor, gidecek yerimizin olmadığını ve parasız kaldığımızı düşünüyorsak, bir köpeğe; benim senden ne farkım var diyebiliriz. Ben de senin gibi köpek muamelesi görüyorum, kendimi bir hiç gibi hissediyorum diyebiliriz.
Bu bize köpek olduğumuzu değil, hayatın hallerini saldırgan ve bencil olmadan, masumca yaşayabildiğimizi gösterir.
Sadri Alışık gibi; herhangi bir sanatçının da yıllar sonra bize ışık tutacak bir sözü, bir duruşu, bir çözümü olabilir.
Sanat; toplum değerlerini yükselten, birlikte yaşamanın renkliliğini, farkındalığını; çeşitli şekillerde anlatan naif bir şeydir.
Eğer sanatçı olmak istiyorsak, herhangi bir yerde, ilk girdiğimiz sokak arasındaki bir evin içinde yaşayan birinin standartlarında da serüvenimize başlayabiliriz. Bu bize sıradan biri olduğumuzu değil, ünlü olma meraklısı olmadan, insanlara ışık tutabilecek bir sanatçı olabileceğimizi gösterir.
Günün birinde başımıza istenmedik bir olay gelebilir.
Bu durumdaki duruşumuz hepimiz için düğüm olan büyük sorunları çözebilir.
Geçen haftalarda üst üste yaşadığım trafik terörleri yüzünden bu yazıyı yazıyorum. Vicdansızın biri bir köpeğe çarpıp durmuyorsa ve saatler sonra plakasını düşürdü diye tekrar geri geliyorsa, vicdanı kocaman insanlar da onun pislettiği şeyleri temizlemeye, iyileştirmeye gayret gösteriyorsa burada hepimize iş düşüyor demektir.
İnsanlar kötü değil, iyiliğin ne demek olduğunu, nasıl bir şey olduğunu unutmuşlar o kadar. En şeytani varlık, sosyal bağlardan yoksun olandır…
Bu düğümü çözecek kişiler de bizleriz.
