Sevgiye dayalı bir dünya düşünün…
Etrafta güler yüzlü insanların olduğu, herkesin birbirine yardım ettiği, biri üzüldüğünde onun üzüntüsüne ortak olmak için elinden geleni yapanların, biri başarı kazandığında onunla gurur duyanların olduğu bir dünya… Kimsenin kimseyi kandırmaya çalışmadığı, herkesin güzel bir yaşam için uğraştığı bir dünya. Sokak hayvanlarını koruyup kollayan insanların olduğu, sokakta kimsesiz, aç ve yoksul bir tek çocuğun bile dolaşmadığı bir dünya… Düşüncesi bile insanı gülümsetmeye yetiyor değil mi? Sevmek çok büyülü bir sözcük. Sevmek öğretilir mi diye düşünüyorum da; sanırım öğretilir. Ailesinden sevgi ve saygının ne olduğunu öğrenen insanlar iyi düşünmeyi, insanlara yardım etmeyi, canlı cansız her şeyi sevmeyi öğrenirler. Bizler de çocuklarımıza ve çevremize sevmeyi öğretelim. Sevgi olan yerde kötülük olmaz. Dünya sevmeyi bilen insanla dolu olsa daha az insanın canı yanar. Hırs ve mevki sevdaları insanları kör etmez. Çünkü bu dünyada herkese yetecek kadar kaynak var.
Seven insan ruhuyla sever; karşılık beklemeden, bir şey ummadan, sadece sever, sadece iyilik düşünür. Seven insanın gözlerinin içi güler. Üzüntüsü olduğu anlarda bile yüzünde hırçın bir ifade göremezsiniz. Yüreği sevgi dolu insanları hiç gözlemlediniz mi? Gözlemlemediyseniz lütfen gözlemleyin, ama gerçekten seven insanları bulun; rol yapanları değil…
İşte bu yüzden; hepimizin geleceği için, seven insan yetiştirmeliyiz.
Nasıl mı? Çok basit; sevmekle işe başlayın…
Sevin, sevdirin, sevmeyi öğretin, ve bu dünyada bir arada ancak sevgi ile yaşanabileceğini unutmayın ve unutturmayın…
Sevgi ve Saygılarımla
